Zofia Wóycicka, historyczka, kuratorka muzealna, studiowała w Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1995-2001). W 2001 r. obroniła w Instytucie Historycznym UW pracę magisterską pod tytułem „Od Weepers do Wieprza. Dzieje pewnej wioski byłego województwa olsztyńskiego w latach 1945-1956“. W latach 1999-2000 oraz 2002-2003 Zofia Wóycicka studiowała na Uniwersytecie im. Friedricha Schillera w Jenie. Ukończyła studia doktoranckie w Szkole Nauk Społecznych Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk (2001-2006). Równocześnie uczestniczyła w międzynarodowym projekcie badawczym Obrachunek z dyktaturą oraz budowanie tożsamości narodowej na obrzeżach Europy: Kultura historyczna w Polsce i w Hiszpanii w perspektywie porównawczej realizowanym w Geisteswissenschaftliches Zentrum für Geschichte und Kultur Ostmitteleuropas w Lipsku (2002-2005). W 2007 r. obroniła powstałą w ramach tego projektu pracę doktorską na temat polskich sporów wokół pamięci i upamiętnienia nazistowskich obozów koncentracyjnych i zagłady w latach 1944-1950. Po obronie doktoratu Wóycicka pracowała w Centrum Edukacyjnym Muzeum Historii Żydów Polskich (2007-2011), a następnie jako kuratorka w Domu Historii Europejskiej w Brukseli (2011-2015). W latach 2010-2011 była też adiunktem w Instytucie Historycznym UW. W latach 2015-2019 pracowała w Centrum Badań Historycznych Polskiej Akademii Nauk w Berlinie, gdzie koordynowała jeden z modułów badawczych w ramach projektu HORYZONT2020 Unsettling Remembering and Social Cohesion in Transnational Europe (UNREST). Jest laureatką Nagrody Historycznej „Polityki” za książkę Przerwana żałoba. Polskie spory wokół pamięci nazistowskich obozów koncentracyjnych i zagłady, 1944-1950.